کد مطلب:190813 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:244

عمل به سنت پیامبر باعث هدایت یک کافر شد
عصر خلافت امام علی علیه السلام بود. آن حضرت در یكی از سفرها، از فاصله ای دور به طرف كوفه می آمد. یكی از یهودیان (یا مسیحیان) نیز در همان راه حركت می كرد و به سوی اطراف كوفه می رفت، آن كافر به حضرت علی علیه السلام رسید، ولی حضرت را نمی شناخت و آن ها با هم به سفر خود ادامه دادند، تا بر سر دو راهی رسیدند كه یكی راه كوفه، و دیگری راه اطراف كوفه بود.

آن شخص دید كه همسفرش (علی علیه السلام) به راه كوفه نرفت، بلكه در همان راه كه خودش حركت می كرد، حركت نمود. از او پرسید: مگر نگفتی كه من عازم كوفه هستم؟

امام علی علیه السلام فرمود: آری گفتم.

یهودی گفت: پس چرا به راه كوفه نرفتی و در این راه با من می آیی؛ با این كه راه كوفه را می دانی؟

امام علی علیه السلام فرمود: این كار برای نیكو پایان دادن به رفاقت است. هر انسان باید رفیق راهش را، هنگام جدایی، تا چند قدم بدرقه كند؛ چرا كه پیامبر ما این گونه به ما دستور داده است.

یهودی گفت: به راستی پیامبر شما، این گونه دستور داده است؟

حضرت فرمود: آری.

یهودی گفت: پس مسلما هر كس از پیامبر شما پیروی كرده، برای این كارهای بزرگوارانه و این خصلت های نیكو بوده كه از او



[ صفحه 56]



دیده است. در همین هنگام كه نور درخشان اسلام بر قلب یهودی تابیده بود، گفت: من تو را گواه می گیرم كه بر دین تو هستم، و دین تو را پذیرفتم. آن گاه به همراه امیرالمؤمنین علی علیه السلام به سوی كوفه آمد. در كوفه آن حضرت را شناخت و فهمید كه وی خلیفه ی مسلمانان و امیرمؤمنان است؛ اسلام را پذیرفت و رسما مسلمان شد [1] .


[1] اصول كافي، ج 2، ص 670، ح 5؛ قرب الاسناد، صص 10 -11، ح 33.